تداوم نقض قواعد اصلی حقوق بشر بین المللی توسط نیروهای نظامی ارمنستان

چنانکه مشخص است در پی آتشباران فشرده مواضع و مناطق مسکونی واقع در طول جبهه به تاریخ 6 مهر 1399 بواسطه سلاحهای سنگین، خمپاره‌انداز و ادوات مختلف توپخانه توسط نیروهای مسلح ارمنستان، ارتش آذربایجان در پاسخ به این امر به ضد حمله پرداخته و با کسب پیروزی های مداوم توانست تا پيروزي هاي پي در پي بيش از 200 منطقه تحت اشغال، منجمله شهرهاي جبرائیل، فضولي، زنگيلان و قوبادلي را آزاد نموده و کنترل برخی ارتفاعات مهم استراتژیک را در دست گیرد.

نیروهای مسلح ارمنستان که توان ایستادگی در برابر ارتش آذربایجان را نداشته و دچار عجز شده بودند مجددا به عملیات های تروریستی که قبلا بارها آن را آزموده بودند روی آورده، با نقض وقیحانه حقوق بشر بین الملل نه تنها اهالی ساکن در قره باغ و مناطق اطراف آن که حتی شهروندان عادی شهرهای صنعتی که با این منطقه از فاصله بسیار بعیدی برخوردار می باشند را مورد هدف قرار داده، از اراضی ارمنستان – شهرهای گوریس، سیسیان، جـِرموک و بِرد این اهداف غیر نظامی را بواسطه راکت و بمب خوشه‌ای، مناطق مسکونی شهرهای خیزی و آبشرون را بواسطه دو راکت میان برد 300 کیلومتر، شهر مینگه‌چئویر را که سد آبی و اصلی ترین نیروگاه در آن قرار دارد و نیز به تاریخ 15 مهر ماه بزرگترین پروژه راهبردی منطقه یعنی خط لوله نفتی باکو – تفلیس – جیهان که در تامین امنیت انرژی اروپا از اهمیت بالایی برخوردار می باشد را در منطقه ای که از اراضی یئولاخ عبور می نمود مورد حمله راکتی قرار داد. هدف از این حملات ایجاد رعب و وحشت در میان شهروندان، قطع منابع انرژی شهروندان در شرایط جنگی، آسیب زدن به اقتصاد و نیز جلب دول ثالث به جنگ بواسطه تحریک آذربایجان در حمله متقابل به ارمنستان بوده است. بدینوسیله نیز نیروهای مسلح ارمنستان اصول و قواعد حقوق بین المللی را به صورتی گستاخانه مورد نقض قرار داده اند.

علیرغم این تحریکات مکارانه ارمنستان طرف آذربایجانی بدون توجه به تخریبات صورت گرفته برنامه ریزی شده، قواعد مروبطه حقوق بین الملل را به صورتی کامل مورد مراعات قرار داده، عدم آسیب رسانی به شهروندان عادی و زیرساخت های عمومی در خارج از منطقه وقوع اهداف نظامی را مورد توجه قرار داده و در راستای مجبور ساختن ارمنستان به صلح، با بی اثر سازی قوای نظامی این کشور بر پیشروی مملو از باور خویش تداوم بخشیده است.

نخست وزیر عوام فریب ارمنستان که در برابر ضربات موفقیت آمیز ارتش آذربایجان مستاصل گردیده، مجبور به عقب نشینی از مواضع نظامی – راهبردی تحکیم شده در طی 30 سال اشغال اراضی آذربایجان گشته و تعداد کثیری از نیروها و تجهیزات نظامی خود را از دست داده است اکنون در مراجعات مکرر خود به دول پیشرو جهان و سازمان های بین المللی خواستار بازگشت به میز مذاکراتی شده است که سالها قصد داشت تا قالب آن را تغییر دهد.

طرف آذربایجانی نیز در پاسخ به دعوت جامعه جهانی به آتش بس، بار دیگر توجه به مفاد قطعنامه های 822، 853، 874 و 884 شورای امنیت سازمان ملل متحد دایر بر خروج فوری، کامل و بی قید و شرط دسته جات مسلح ارمنی از اراضی اشغالی آذربایجان را مورد تاکید قرار داده و با اعلام شروط خود خواهان تعیین جدول دقیق خروج ارتش ارمنستان از اراضی اشغال شده و تایید این جدول بواسطه روسای مشترک گروه مینسک به عنوان کشورهای دخیل در روند حل مناقشه را خواستار شده است.

در چنین وضعیتی رئیس جمهور فدراسیون روسیه ولادمیر پوتین درپیشنهادی جدید، طرفین را به آتش بسی با اهداف بشردوستانه فرا خوانده و در این راستا به تاریخ های 18-19 مهر سال جاری ملاقاتی در شهر مسکو صورت پذیرفته است. در پایان ملاقات بیانیه مشترک فدراسیون روسیه، وزرایامور خارجه جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان مورد پذیرش قرار گرفته است. در این بیانیه در پاسخ به دعوت رئیس جمهور روسیه ولادمیر پوتین و نیز بر اساس توافق حاصله فی ما بین رئیس جمهور آذربایجان الهام علی اف و نخست وزیر جمهوری ارمنستان نیکول پاشینیان از ساعت 12:00 مورخ 19 مهر1399 با اهداف بشر دوستانه و با واسطه گری و تحت شاخص های کمیته صلیب سرخ به منظور مبادله اسرا، سایر افراد دستگیر شده و نیز جنازه های دو طرف آتش بس اعلام گردیده است. در عین حال جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان رضایت خویش را دایر بر آغاز مذاکرات منجر به نتیجه قابل محاسبه بر اساس اصول تعیین شده از جانب روسای مشترک گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا و با واسطه گری آن اعلام داشته اند.

علیرغم اینکه مدنظر بود تا در چارچوب آتش بس بشردوستانه از کانال کمیته بین المللی صلیب سرخ جهانی جانباختگان هر دو طرف از خط جبهه خارج گردیده و اسرای طرفین در چارچوب های مربوطه مورد مبادله قرار گیرند لیکن در نتیجه برخورد دو چهره ارمنستان شرایط شروع این عملیات فراهم نگردید. چنانکه، چند ساعت پس از زمان تعیین شده جهت آتش بس بشردوستانه دسته جات نیروهای مسلح ارمنستان به منظور بازپس گیری مواضعی که از دست داده بودند در بخش های هادروت و جبرائیل جبهه سعی بر حمله نموده، ماشینی را که مشغول جمع آوری اجساد ارامنه بوده و پرچم سفید بر روی آن قرار داشته است را به گلوله بسته و با پرتاب راکت به شهرهایی که دور از خط جبهه قرار داشته اند، منجمله دومین شهر بزرگ آذربایجان گنجه، موجبات کشتار شهروندان عادی را فراهم کرده اند.

در نتیجه راکت شلیک شده به ساختمانی کثیر السکنه در مرکز شهر گنجه در تاریخ 20 مهر 1399 که انسانهای زیادی در آنجا سکنی داشته اند 10 نفر، اعم از 5 زن کشته شده و 33نفر اعم از 15 – آبی مینگه ‌چئویر که بزرگترین نیروگاه حرارتی قفقاز جنوبی نیز در آنجا قرار دارد شهر مینگه‌چئویر که 100 کیلومتر دورتر از جبهه نبرد واقع می باشد را نیز هدف راکت باران خود قرار دادند. خوشبختانه این راکت ها از جانب سامانه دفاع موشکی جمهوری آذربایجان خنثی گردیده، از وقوع تلفات و خسارات جلوگیری به عمل آمده است. به تاريخ 26 مهر نيز اماكن مسكوني شهر گنجه شب هنگام مجددا با يك وحشي گري بي مانند مورد حمله راكتي قرار گرفته است. در نتيجه اين حمله 14 شهروند عادي اعم از 3 كودك به قتل رسيده، بيش از 45 نفر كه 5 نفر آنان كودك مي باشند زخمي شده، 2 كودك خردسال نيز مفقود گشته اند.

متاسفانه، ارمنستان با حمله به شهر برده در مورخه 7 آبان بواسطه راكت هاي "Smerch" چهره منفور خود را بار ديگر به نمايش گزارده است. چنانكه در نتيجه ورود ضربات بواسطه بمب هاي كاستي كه به كار گيري آنها از منظر بين المللي نيز ممنوع مي باشد، به منطقه اي كه شهروندان عادي بصورت پرازدهام در حركت بوده و ابنيه تجاري در آنجا واقع بوده است 21 شهروند كه شامل زنان و كودكان هم مي شده را به قتل رسانيده و قريب به 70 تن را مجروح ساخته است. "Amnesty International" هم حمله ارمنستان به آذربايجان بواسطه بمب خوشه اي كه استفاده از آن ممنوع مي باشد را تاييد كرده است.

این وحشی گری صورت گرفته از جانب ارمنستان بر علیه آذربایجان در چارچوب سیاست تجاوزگرانه یعنی به آتش بستن شهروندان عادی، منازل مسکونی، اماکن عمومی و کادر پزشکی که به صورتی هدفمند انجام گرفته، نمونه بارز نقض قواعد بنيادين حقوق بين الملل، منجمله، کنوانسیون های ژنو منعقده به سال 1949 و پروتكل‌هاي الحاقي آن مي باشد. همچنين بيانيه مشترك پذيرفته شده به مورخه 19 مهر در مسكو، اعلام مجدد پايبندي به تعهدات در نتيجه تلاشهاي پاريس به تاريخ 28 مهر و توافق حاصله به مورخ 3 آبان در واشنگتن داير بر برقراري فوري آتش بس بشر دوستانه از جانب ارمنستان به صورتي وقيحانه مورد نقض قرار گرفته است.

جای بسی افسوس است که، شهروندان عادی آذربایجان همچنان هدف آماج حملات نیروهای مسلح ارمنی قرار می گیرند. بر اساس آمار رسمي موجود از تاريخ 6 مهر تا 14 آبان 1399 نود و يك شهروند عادي آذربايجاني اعم از يازده كودك از جانب نيروهاي مسلح ارمنستان كشته شده و 405 تن نيز مجروح گريده اند.

علیرغم این امر ارمنستان در رسانه های ارتباط جمعی خارجی، منجمله شبکه های اجتماعی تلاش در پرده پوشی اعمالی که بدان دست یازیده و تکذیب اعمال خرابکارانه خود بواسطه نشر اخبار مرتبط با سرباز زدن از این اعمال دارد. جامعه جهانی می باید در راستای این تخریبات صورت گرفته صدای خویش را بلندکرده، دروغ های ارامنه افشا شده و ارمنستان در سطوح دولتی از این اعمال تروریستی خود دست بردارد. در غیر این صورت آذربایجان نیز مجبور به اعمال تدابیر تلافی جویانه و نابودی اهدافقانونیارمنی خواهد بود که مسولیت این امر نیز با رهبریت ارمنستان است.

نتیجتا ملت جمهوری آذربایجان که قادر به فراموشی قتل عام شهروندان عادی، مسلمانان بی سلاح و مظلوم در خوجالی به سال 1992 و در برابر چشم جهانیان نبوده است، هلاکت مجدد انسانها در نتیجه راکت باران ارمنستان و هواداران آنرا بی صدا به نظاره نخواهد نشست. حمله به مناطق مسکونی در شهر گنجه و سایر شهرهای دور از منطقه مرزی بواسطه راکت های بالستیک، حقایق خونین بعدی می باشند که یادآور نسل کشی خوجالی است. تمامی این موارد محصول اعمال فشار جدی بین المللی به نیروهای مسلح ارمنستان و بی مجازات ماندن کامل آن می باشد.

دیگر ملت آذربایجان خواهان آن است تا در صحنه بین الملل دولتها و سازمان های بین المللی را که دم از حقوق بشر می زنند و موعظه خوان حق و عدالت می باشند را در کنار خود ببیند و صدایشان را بشنود. سکوت در برابر این جنایات رخ داده، از جانب جمعیت کشور به مثابه چشم پوشی از جنایات ارمنستان و یا مشارکت در آن برآورد می گردد. آتش باران راکتی شهروندان عادی، مناطق مسکونی، منازل شخصی، مراکز درمانی، مدارس و نیز ابنیه تاریخی و فرهنگی جنایت جنگی به شمار آمده و نشانه ای از فاشیسم است. جامعه جهانی و علی الخصوص نهادهای ذیربط سازمان ملل متحد و روسای مشترک گروه مینسک می بایند بلادرنگ به موضع گیری عادلانه در برابر این امر پرداخته و نقش خویش را در راستای حل مسئله تمامیت ارضی آذربایجان و تامین امنیت شهروندان به صورتی عادلانه و در چارچوب حقوق بین الملل ایفا نمایند. از این منظر حمایت رسمی ایران از تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان و ابراز لزوم تخلیه اراضی تحت اشغال آذربایجان از اهمیت بالایی برخوردار است.